கவி அழகன்

புலம் பெயர்ந்தாலும் மனம் மாறாது

திறந்து கிடக்கும் யன்னல் வழியே

பறந்து கிடக்கும் வானம் கண்டேன்

மனதில் தோன்றும் எண்ணம் எல்லாம்

நினைந்து நினைத்து கண்ணீர் விட்டேன்

நாலுபக்கம் வேலி கட்டி

நடுவில் ஒரு வீடு கட்டி

படலைக்கு கூட பட்லொcக் போட்டு

பாதுகாப்பாய் இருந்த குடும்பம்

உயிரை பாதுகாக்க வேண்டுமென்று

நாலு திசையும் ஓடி ஒளிந்து

திக்குக்கு ஒருவராய் சிதறிவிட்டோம்

பெற்றவர்களை மட்டும் விட்டிவிட்டோம்

வயது வந்த நேரத்திலும்

வைரம் பாய்ந்த மனசுடனே

சொந்த வளவில் சோறு ஆக்கி

தின்று மகிழும் அம்மா அங்கே

ஐந்துவருசத்துக்கு ஒரு முறையேனும்

பேரப்பிள்ளைகளை கூட்டிக்கொண்டு

அம்மா அப்பாக்கு காட்டி விட்டு

வந்த கடனை அடைப்பதற்கு

திரும்பி ஓடி வந்துவிடுவோம்

சொந்த மண்ணில் போய் நின்று

சொந்தத பந்தங்களோடு விருந்துண்ட்டு

கோயில் குளம் போய்வந்து

சந்தோசமாய் இருந்ததை நினைத்தே 

இரவு பகல் உழைக்க தொடங்குவோம்

அடுத்த ஐந்துவருடம் வரும் வரைக்கும்

	Tweet