கசக்கிபோட்ட மலராய் ஆனேன்

உன்னை எண்ணி உருகித்தவிக்கும்

எந்தன் இதயம் என்ன கேட்கும்

கண்களிரண்டில் கண்ணீர் வந்து

காதல் என்று சொல்லித் துடிக்கும்

வானவெளியில் நிலவு ஒன்று

தன்னந்தனியாய் காத்து நிற்கும்

வங்கக்கடலின் அலைகள் நடுவே

வண்ணச்சூரியன் மெல்ல மறையும்

இரவின் விளிம்பில் இதயம் கனக்கும்

பெருமூச்சு எல்லாம் புயலாய் மாறும்

நெருப்பின் நடுவே காத்து நிற்கும் – என்

நினைவுகள் எல்லாம் பொசுங்கி போகும்

ஒற்றை நிமிடம் காத்து நின்று

உன் ஒற்றை வார்த்தை கேட்பதற்கு – நீ

சுற்றும் இடமெல்லாம் பின்தொடர்ந்தேன் – நான்

கசக்கிபோட்ட மலராய் ஆனேன்

	Tweet